Informatie over het indisch cultureel erfgoed en Indonesië
De meeste perken bevonden en bevinden zich op het eiland Lontor, Op deze foto het uitzicht vanaf Lontor op de vulkaan de Gunung Api. (vuurberg). Daarachter ligt weer Banda. Allemaal dicht bij elkaar.
Nadat Jan Pierszoon Coen begin 1600 vrijwel alle Bandanezen had vermoord of verdreven (lees hierover meer op deze wikipediapagina), stelde hij in 1621 het perkenierssysteem in. Dat hield in dat alle nootmuskaattuinen opnieuw werden ingedeeld en nu door de VOC werden uitgegeven. Je kon dus als Nederlander zo'n perk huren van de VOC, en je kreeg ook een aantal slaven toegewezen die uit Java of zelfs Brits-Indië kwamen. Op deze manier had de VOC een volledige controle over de produktie van de nootmuskaat. De produktie kwam al snel weer op gang en al gauw leidde dit tot overproduktie, die op last van de VOC regelmatig vernietigd werd om de prijs op peil te houden. Aanvankelijk waren er er zo’n 60 perken, later werden dat er zo’n 300, waarvan de meeste op het grotere eiland Banda besar lagen. Tegenwoordig heet Banda besar Lothor of Lontior.In 1796 werd de VOC opgedoekt, maar de perken bleven bestaan. De handel werd overgenomen door de chinezen. De meeste perken bleven intact tot de onafhankelijkheid van Indonesie in 1948, toen werd alles genationaliseerd.De teelt van nootmuskaat is tot op de dag van vandaag de belangrijkste inkomstenbron op deze eilanden
Verspreid over Banda Neira staan nog veel woningen uit de late 18- e, en 19-e eeuw, die in Europese stijl zijn gebouwd
Op Lonthor ligt het perk van de familie van den Broeke. Dit is de enige perkenier die (bijna) onafgebroken zijn perk heeft kunnen beheren. De geschiedenis van dit geslacht is turbulent en fascinerend tegelijk. Nog in 1999 werd een groot deel van de familie vermoord tijdens de onlusten, die uit Ambon overwaaiden.
De kinderen die er nu wonen laten zien dat er weinig Ambonese trekken zijn terug te vinden.
In de woning van deze perkenier hangt nog het portret van zijn verre voorvader, ooit geschilderd door Frans Hals. Hiernaast de allerjongste Van den Broeke's. Meer over de gebeurtenissen in 1999 en de geschiedenis van deze laatste perkenier kunt u onder andere vinden op deze website.
De trap naar de droogzolder van het perk van Van den Broeke’s. Droogzolders zijn een typisch hollandse uitvinding
Zoals gebruikelijk liggen de graven van de voorgangers gewoon op het eigen terrein.
Alle ander perken zijn verbrokkeld en worden nu meestal beheerd door de lokale bevolking. De perken heten nu tuinen (taman) en tellen gemiddeld zo’n 40 tot 60 bomen. Van iedere 1000 noten die geplukt worden gaan er 300 naar de belastinginspecteur. De prijs wordt nu bepaald door de internationale handel,en is erg laag. Nootmuskaat wordt nu namelijk op veel plekken in Indonesie geproduceerd, waaronder Sulawesie, maar ook in India en Sri Lanka
Op Banda Neira ligt deze perkenierswoning vlak bij het voormalige dorp Lebetakke dat in 1609 geheel werd uitgemoord. Deze woning van een Nederlandse perkenier stamt uit het midden van de 19-e eeuw. Op de graven, die in de tuin liggen, staan onder andere de namen Leunissen en de Vries. Veel perkenierswoningen zijn nog intact, ze dateren uit de 18-e en 19-e eeuw.
